Het verhaal van mijn man Stanley en mij start in 1998. Wij leerden elkaar kennen via een website genoemd Asianavenue.com, een soort Facebook voor Aziaten. Ik was toen 17 en Stan was 19 jaar oud. Het was de begintijd van het internet, in die tijd was er echt nog zo’n inbelverbinding, we gingen chatten via ICQ – wellicht kennen sommigen van jullie het nog wel, bekend van de “oh-oh” geluidjes elke keer als er een berichtje binnenkwam – alleen als je natuurlijk minimaal net zo oud bent als ik, anders heb je werkelijk geen idee ;-). We ontmoetten elkaar voor het eerst op het Centraal Station van Amsterdam, een ‘veilige’ openbare locatie, want je weet nooit wie je echt ontmoet via het internet.
We werden vrienden, maar de vonk sloeg niet over. Stan woonde in Delft, ik woon echt al mijn hele leven in Almere. Sinds die tijd heeft hij nog op verschillende plekken in het land gewoond en hebben we elkaar ook meegemaakt met onze exen. We hielden altijd contact, maar zagen elkaar iets van 1x per jaar of zo. Totdat we beiden in 2006 weer single waren en Stan ook nog eens in Almere kwam wonen omdat zijn werk vanuit Arnhem naar Amsterdam was verhuisd. We zagen elkaar opeens veel vaker doordat we samen met de trein naar het werk in Amsterdam Z.O. reisden. In 2007 sloeg de vonk over en sindsdien zijn we onafscheidelijk.
Op kerstavond 2011 vroeg Stan mij op een heel romantische manier ten huwelijk. HIj had een privé bootje gehuurd op de grachten van Amsterdam. We stapten op bij het Centraal Station van Amsterdam, waar we elkaar ooit voor het eerst hadden ontmoet, en voeren over de grachten die natuurlijk mooi verlicht waren door alle kerstversieringen. We hadden een 3-gangen diner aan boord van de boot en bij elke gang stopten we bij een restaurant en haalde de kapitein de gerechten op, superleuk! Bij het toetje ging Stan op z’n knieën hoor! Uiteraard zei ik gelijk JA! Ik wilde niets liever!